De rit van Drevsjø naar Berlijn reizen is een flink eind om in één keer te doen. Ik had ook geen haltes meer gepland in Scandinavië en bovendien wachtte er een vriend op me, waardoor ik niet wilde dat de reis teveel tijd kostte.
Zul je net zien dat ze in Denemarken besloten om het treinnetwerk tussen Kopenhagen en Odense te vernieuwen. Na de rekensom te hebben gemaakt dat minstens drie hostelkamers plus eten en eventueel nog een extra dag erbij erg veel tijd, geld en energie zou gaan kosten, ging ik over op het laatste redmiddel van de Europese reiziger: de FlixBus.
♣ Oslo – Hamburg
In totaal ben ik 32 uur zonder pauze ‘on the road’ geweest: eerst met de regiobus van Drevsjø naar Elverum, vervolgens van Elverum naar Hamar en tenslotte van Hamar naar Oslo. In Oslo had ik enkele uren ‘rust,’ waarbij ik stiekem een lasagne heb opgewarmd in het hostel waarin ik niet meer sliep en vervolgens heb gewacht bij het busstation. Om hier te komen vanuit het centraal station moet je eerst door een paar behoorlijk vage gangen, maar het busstation zelf is heel fijn (en de wifi razendsnel).
De bus van Oslo naar Hamburg was een rit van zestien uur. In het hoogseizoen heb ik hier zo’n tachtig euro voor betaald.
♣ Iedereen aan boord
Ik vind de FlixBus goed te doen. Ik kies vaak wel een rit die ‘s avonds vertrekt en ‘s ochtends aankomt. Niet dat je echt slaapt in de FlixBus, maar zo van elf tot acht doe je vaak toch een beetje alsof. Als je precies rond deze tijden in de bus zit, is de rit een stuk minder vervelend dan overdag.
Zorg ervoor dat je dan wel te eten bij je hebt. Vaak kan je bij de buschauffeur snacks en drinken kopen, maar geen echte broodjes. Op overpriced chips overleven is niet leuk als je ook van tevoren op het station even een broodje kan scoren.
FlixBussen hebben wel een toilet. Neem voor de zekerheid maar wel je eigen zakdoekjes en handgel mee. Je tanden poetsen kan in deze hokjes vaak nét. Maar je kon op de veerpont tussen Denemarken en Duitsland zien wie er in de FlixBus meereed aan wie er in de toiletten zijn tanden stond te poetsen en make-up stond te doen.
♣ Slapen
Eigenlijk geldt voor de FlixBus hetzelfde als voor hostels: het is niet jouw auto. Dus gedraag je netjes, maar cijfer jezelf ook niet weg.
Zelf heb ik zowaar geslapen (nadruk op het woordje ‘slapen,’ wat toch wat anders is dan ‘uitrusten’) in de FlixBus, met behulp van mijn trouwe oordopjes en slaapmaskertje. Je kan je stoel bovendien iets achterover zetten, waardoor je min of meer kan liggen.
Ik werd elke halte wakker. Dat ik geslapen had wist ik doordat er vanaf Göteborg een man naast me zat die, toen ik mijn ogen open deed in Kopenhagen, ineens weg was, terwijl ik aan het gangpad zat. Nog alle lof naar hem dat hij zo stil over me heen geklommen is om zijn sigaret te roken.
De ervaring van veel mensen met slapen in de FlixBus is dat ze even op hun telefoon kijken als het een uur is alvorens hun ogen te sluiten. De volgende keer dat je je telefoon pakt is het ineens half vijf en dan weet je dat je toch even weg moet zijn geweest.
De FlixBus is de ultieme ‘verwacht niet te veel en dan is het oké.’ De FlixBus vertrekt op rare tijden en heeft absoluut geen luxe. Daardoor is het zo goedkoop en het brengt je relatief snel naar waar je moet zijn.
Roos van der Velden (2003) is student film- en literatuurwetenschappen, part time serveerster en (nu nog) hobbyschrijver. Onder andere heeft zij al korte verhalen en commerciële teksten in zowel Engels en Nederlands gepubliceerd. Op Ik Wil Reizen schrijft zij over de metaforische en de echte hoogte- en dieptepunten van op reis zijn, een van haar favoriete bezigheden. Oh, ja, en dan moet ze bovenop alles ook nog ademhalen.
