Nu het skiseizoen ten einde loopt, is het tijd voor andere buitenactiviteiten. De meeste bergpaden zijn nog lastig begaanbaar en voor bergwandelen is het dan nét weer wat te vroeg in het jaar. Vandaar dit keer een ander actief alternatief, waar je misschien niet direct aan denkt: de ‘Velo’. Het wordt dus een lentefietstrip rondom het Lugano Lake.
Zwitserland is wellicht minder bekend als fietsvakantieland, toch zijn er veel goed aangegeven fietsroutes en -paden door het hele land. Er wordt volop (downhill) gemountainbiket en gewielrend. Voor de relaxte ‘recreatiefietser’ en ook zonder e-bike zijn er daarnaast tal van mogelijkheden zonder al te veel hoogteverschillen en zweten & zwoegen. Aangezien Zwitserland ‘het land van de blauwe meren’ is, is er altijd ergens een ‘see’ of meer te vinden waar je rondom fietsen kan.
Begin van de lente, maart/april, is de perfecte tijd voor een minifietsvakantie in het zuiden, want daar schijnt in ieder geval de zon én is de kans op aangenamere temperaturen groter. Op pad met fiets en tas in de trein, iets wat de Zwitsers niet vreemd is, richting Lugano. In de lente verlaten hele volksstammen hun berghuis, haard en ski’s om alvast wat zon te tanken in het zuidelijke en Italiaanse deel van het land: Ticino. Wel even een plaats reserveren, anders vis je naast het net en blijft de fiets achter op het perron.
Onderweg in de trein, starend uit het raam, maken besneeuwde bergtoppen al snel plaats voor beboste heuvels. De passerende stations geen Bahnhof meer, maar Stazioni. De huizen veranderen van kleur en er wordt volop Italiaans gekwetterd in de trein. Nog geen 2 uur later (vanaf Luzern) waan je je in een ander land, wat direct het vakantiegevoel aanwakkert.
Een cappuccino op een zonnig terras, uitkijkend over het Lugano Lake, palmbomen en bootjes.
De mediterraanse vibe!
Tijd om te starten. Geen zuchtje wind, lekker peddelend op de pedalen richting Porto Ceresia, het water schittert in de zon, idyllische kleine plaatsjes met cafetaria’s en volle terrassen die heerlijk geuren naar verse pasta. Dat wordt genieten van alles wat de Italiaanse keuken te bieden heeft: antipasti, pizza, gelati. Of toch zelf proviand meenemen en uitgebreid picknicken aan de waterkant. Een slechte keuze is er niet.
De rit van +/- 80 kilometer met weinig hoogteverschillen is in 1 dag te doen. Maar met wat meer tijd voor ontspanning tijdens de trip, wellicht beter op te delen in twee dagen. Dan blijft er extra tijd over om te genieten van alle leuke dorpjes die onderweg gepasseerd worden.
De route is uiterst simpel: hou het meer aan je rechterhand en verdwalen is praktisch onmogelijk. Langs Paradiso, de brug over bij Melide, via Bissone naar Porto Ceresia. Een deel van de route (en het meer) ligt in Italië. Ook al doet het Zwitserse deel Ticino extreem Italiaans aan, het blijft toch Zwitsers met haar georganiseerdheid, punctualiteit en ingetogenheid. Na het passeren van de landgrens zijn de huizen en straten net wat minder ‘strak’. De auto is weer een vervoersmiddel geworden in plaats van een statussymbool.
Vespa’s sjezen kriskras langs. In restaurants galmt een kakafonie aan geluiden, bedrijvigheid, luidruchtige conversaties.
La Vita è Bella!
Na Porto Ceresia, ongeveer halverwege, duikt het meer met haar kronkels vrij snel via grensstad Ponte Tresa weer terug Zwitserland in. Ponte Tresa is schilderachtig gelegen en absoluut een stop waard. Heel eerlijk, voor ons koudbloedige noordelingen voelt dat toch ook nog steeds mediterraans. De laatste kilometers nog even genieten van de plaatsjes Caslano, Agno, Morcote tot Melide, Paradiso en Lugano weer in zicht komen.
Er kan van Caslano naar Agno een stukje ‘afgesneden’ worden, wanneer je niet van klunen en avontuur op je fiets houdt. Een klein stuk is namelijk wandelpad en wordt een uitdaging met je tweewieler over een aantal traptreden …
Heb je nog meer tijd te besteden dan enkel een weekend, dan is even blijven hangen in Lugano een aanrader. Eenvoudigweg wat rondstruinen langs de boulevard, verfijnde winkels en stalletjes. Ben je nog niet moe, waag dan de beklimming van San Salvatore voor een prachtig uitzicht. Het wordt hoe dan ook genieten, laat de zon in je hart en de trappers maar draaien!
Staat een fietstocht ook op jouw programma nu het voorjaar begonnen is en het lentegevoel ons naar buiten lokt? Deel jouw mooiste fietsroute in een gastblog op Ik Wil Reizen.nl en neem de lezer mee langs verrassende weggetjes en onverwachte paadjes.
Grüezi, ik ben Lotte (33) en woon sinds een jaar in de mooiste stad van Zwitserland. Als operatieassistent deed de kans zich voor een periode in Zwitserland te werken. Altijd open voor nieuwe ervaringen en uitdagingen, ben ik hier onbevangen mee gestart. De aantrekkingskracht van de bergen op mij als buitensportliefhebber is enorm. Het is verrijkend een nieuwe omgeving, taal en dit prachtige land steeds beter te leren kennen. Overvallen door de schitterende natuur, idyllische steden, bijzondere ontmoetingen startte ik een blog om mijn enthousiasme te delen.
Graag inspireer en informeer ik jullie hier over al het moois wat Zwitserland te bieden heeft, met af en toe een uitstap naar een andere regio.
