Eén van de leukste dingen die ik ooit heb gedaan is koken op Curaçao door een kookworkshop te volgen. Door een collega kwam ik in contact met een dame van 76, een echte local die is geboren en getogen op dit prachtige eiland. Deze dame gaf kleinschalig kookworkshops maar wil niet ingeschreven staan bij de toeristenbureaus of op internet. Dus ik was deze collega enorm dankbaar dat ik het visitekaartje van deze vrouw kreeg en contact met haar kon opnemen toen wij op het eiland waren.
Koken, wat dan?
De Curaçaose keuken is heel erg uitgesproken en veelzijdig en je vindt deze keuken dan ook terug op de andere Caribische eilanden.
Op een huwelijksdag staat er in Curaçao van alles op tafel. Zo kan je genieten van keshi yena. Dat is een bal van kaas gevuld met vlees (meestal kip). Of wil je liever een stukje bruidstaart of ga je toch voor een stukje bolo pretu (kleine stukjes taart, veelal bestrooid met geraspte kokos)?
Ik ben geen viseter en ik was heel bang dat de maaltijd uit vis of geit zou bestaan. Gelukkig was dit niet zo, al kon vis natuurlijk niet ontbreken. Ik moet bekennen dat ik het wel erg lekker vond.
Wij maakten stobá, gestoofd rundvlees met daarbij groente als komkommer en zoete aardappel. En we maakten piska ku funchi. Dat is vis met polenta.
Als toetje aten we kesio. Dat is nog het meest te vergelijken met de Spaanse flan. Echt superlekker!
Boodschappen doen
Allereerst moest er natuurlijk boodschappen gedaan worden. Toen ik mijn kookjuf opbelde met de vraag of ze mij kookles wilde geven en haar antwoord ja was, vroeg zij of ik mee wilde om de boodschappen te halen. Uiteraard wilde ik dit. Dus ik dropte mijn man met een cocktail in het zwembad en ging zelf op weg naar mijn kookjuf.
De beste ingrediënten, zei zij, haal je niet in de supermarkt, die haal je op de markt of lokaal. Hier kon ik het alleen maar volmondig mee eens zijn.
Dus in haar autootje, dat volgens mij dezelfde leeftijd had als de dame zelf, gingen wij op weg naar de drijvende markt in Willemstad. Mijn kookjuf wist precies bij wie ze de lekkerste groenten, vlees en vis kon krijgen en dus liet ik haar begaan. Af en toe kreeg ik wat lekkers toegeschoven met de woorden ‘proef maar’.
Dat ik na deze kookles überhaupt nog in de vliegtuigstoel paste, is een wonder!
Koken, proeven, kijken en ruiken
Nadat alle boodschappen gehaald waren begon dan de echte kookles. Ze leerde mij proeven, kijken en ruiken. Stond ik ijverig met mijn blocnote in mijn hand, pakte zij dat net zo hard weer af. Ik moest niet schrijven maar proeven, kijken en ruiken. Koken doe je niet op papier, koken op Curaçao doe je met je hart, aldus mijn kookjuf.
Terwijl de stoofpot stond te pruttelen, de flan stond op te stijven in de koelkast en de visjes schoongemaakt waren, namen wij een lekker verkoelend drankje en praatte zij voluit over het leven op het eiland, de verschillende gerechten en over haar familie. Ondertussen knabbelden we wat op olijfjes en een stukje kaas.
Toen ik haar vroeg of ik reclame voor haar mocht maken, schudde ze driftig haar hoofd. Ze wilde geen massatoerisme, maar gewoon spontaan en kleinschalig eens koken. Dus haar gegevens kan ik jullie helaas niet geven, maar er zijn volop mogelijkheden om te koken op Curaçao en om workshops etc. te volgen.
Heb jij ook leuke tips voor een vakantie op Curaçao die hier zeker niet mogen ontbreken? Stuur ons je gastblog of mail naar contact.
Ik ben Marjolijn, 40 jaar en ik heb een food- en travelblog (www.puur-koken.nl).
Koken en reizen is mijn lust en mijn leven, het liefst deze twee gecombineerd. Zo ga ik graag naar Italië om daar te koken met de echte ‘mama’s’ of volg ik een kookworkshop op Curaçao die wordt georganiseerd door locale vrouwen.
Naast bloggen over eten en reizen, heb ik ook een wijn- en biercursus gevolgd waardoor ik mij “winefluencer’ en ‘bierista’ mag noemen. Erg leuk! Op deze manier kan ik jullie bij gerechten altijd advies geven over een lekker biertje of wijntje.
Verder woon ik samen met mijn man, onze 2 honden Max en Evy en onze 3 Ragdoll katten Fenna, Zoë en Guus in Duitsland. Wij staan op het punt om ons huurhuis daar te verlaten en te verruilen voor een koophuis in een dorpje even verderop.
