Op vakantie met de trein is terug van weggeweest! Onder andere door het bewustzijn over de vervuiling van auto’s en vliegtuigen, nemen steeds meer mensen de trein naar hun vakantieoord. Een speciale vorm van ‘met de trein op vakantie’ is interrailen, waarbij men met de trein van stad naar stad hopt. Het woord ‘interrailen’ komt van Interrail, het Europese bedrijf dat treintickets verkoopt waarmee mensen voor een zachte prijs van bijna elke trein in Europa gebruik kunnen maken voor een vastgestelde hoeveelheid dagen per maand. De meeste interrailers zijn jongeren.
Maar hoe ziet dit er nou meestal uit? Dat leg ik in dit eerste artikel uit. Hierna volgt deze serie mijn ervaringen in verschillende steden, aangevuld met uitleg over de interrailer en zijn gedragingen.
♠ Interrail
De treintickets van Interrail zijn spotgoedkoop. Beter kan ik het niet zeggen.
Ik heb dit jaar het duurste ticket dat er is, gekocht: 660 euro. Daarmee kan ik drie maanden lang onbeperkt reizen. Ter vergelijking: een enkeltje van Utrecht naar Keulen (een ritje van zo’n drie uur) kost al 50 euro. Je haalt het er makkelijk uit.
Een Interrail Pas kan men online of fysiek krijgen. Ik raad aan om de kaart online op de telefoon te houden. Hierdoor kan deze niet kwijtraken en kan je online checken welke treinen wanneer vertrekken. Deze kan je dan altijd nog aanpassen als de dienstregeling verandert. Dat gezegd, check de treinen altijd op de app of de website van de maatschappij die de trein aanbiedt – deze informatie is leidend en kan afwijken van de informatie op de Interrail-app.
Voor een paar euro extra per treinrit kan je reserveren. Het hangt een beetje af van het land waarin je wilt reizen of dit handig is of niet, maar daar schrijf ik in de volgende artikelen meer over.
♣ Hostels
Omdat veel interrailers jongeren zijn, hebben ze in de meeste gevallen weinig tot geen geld. Hierdoor slapen ze vaak in hostels.
Nu is prijs niet de enige reden dat hostels populair zijn onder interrailers. Het is ook gewoon gezellig! Op één stop van mijn reis, in Odense, zat ik per ongeluk in een budgethotel in plaats van in een hostel. Ik werd er ronduit verdrietig van. Waar waren de mensen om me heen om iets mee te gaan drinken of om gewoon even mee te praten?
Wel handig om te weten is dat in de meeste hostels Engels als voertaal geldt, tenzij je toevallig iemand tegenkomt die Nederlands praat.
♥ Eten
Interrailers hebben, zoals ik al zei, geen geld. Zodoende koken ze veel zelf.
Ik heb mijn hele vakantie rondgezeuld met pasta, een pot saus, brood en ham in mijn rugtas. Elk hostel heeft wel een keuken en een koelkast waar gasten, zonder extra kosten, gebruik van kunnen maken. Een enkele keer moest ik borg betalen voor mijn keukengerei. Dit is, opnieuw, ook gewoon heel erg gezellig!
♦ Activiteiten
Goh, maar als interrailers geen geld hebben, wat doen ze dan?
Onder andere zoeken ze de dingen in een stad waar geen extra kosten bij komen kijken. Zo kom je op plekken waar niet iedereen zomaar terechtkomt. Daarnaast heeft de gemiddelde interrailer net iets meer budget dan berekend – zodoende is er altijd wat extra geld voor een hele bijzondere ervaring of een avond uiteten met andere interrailers.
Enthousiast geworden? Of juist helemaal niet, maar heb je wel morbide interesse? Volg dan mijn serie, waarin ik over de ins-en-outs van Interrail vertel en mijn avonturen beschrijf. Ik hoop dat je er van geniet!
Meer over deze alternatieve reismanier lezen? Klik dan door naar deze blog voor meer tips en tricks!
Roos van der Velden (2003) is student film- en literatuurwetenschappen, part time serveerster en (nu nog) hobbyschrijver. Onder andere heeft zij al korte verhalen en commerciële teksten in zowel Engels en Nederlands gepubliceerd. Op Ik Wil Reizen schrijft zij over de metaforische en de echte hoogte- en dieptepunten van op reis zijn, een van haar favoriete bezigheden. Oh, ja, en dan moet ze bovenop alles ook nog ademhalen.
