Mijn eerste interrail-stop was in Hamburg. Niet omdat ik per se naar Hamburg wilde, maar omdat ik het net iets te lang vond om in een keer van het Zuid-Duitse München naar het Deense Odense te gaan.
〈 Deutsche Bahn 〉
De reis van München naar Hamburg is een behapbare zes uur, zonder overstappen. Dat niet hoeven overstappen is belangrijk. Duitse intercity’s en internationale treinen (IC’s en ICE’s) zijn onbetrouwbaar en eigenlijk altijd te laat. Dat is geen fabeltje, maar een feit. Uit de cijfers van Deutsche Bahn blijkt dat slechts één in drie treinen op tijd rijdt!
Zodoende is Duitsland ook een land waar ik geen zitplaatsen reserveer. Als mijn trein te laat is, kan ik simpelweg op een andere trein stappen die min of meer dezelfde kant op gaat. Op het schermpje naast de stoelen is te zien of een stoel gereserveerd is. Als het schermpje zwart is, betekent dit ‘geen reservering’ en dan kan je er gaan zitten. Overigens lopen de meningen hierover uiteen; anderen willen juist wel reserveren omdat Duitse treinen nog wel eens overvol raken. Als je dan niet gereserveerd hebt, moet je eruit. Maar zoals ik zei, dan kan je simpelweg een andere nemen.
〈 Hamburg Hauptbahnhof 〉
Station Hamburg Hauptbahnhof irriteert mij zo dat er een apart kopje aan gewijd kan worden. Het station ziet eruit als een patatbakje. Sommigen vinden dit ‘overzichtelijk’ omdat je alle treinen kan zien staan. Misschien zou het overzichtelijk zijn als er ergens een groot bord zou hangen met de vertrektijden van alle treinen. Dat is er helaas alleen weggestopt in een hoekje en daarom is het een zooitje. Ik snap nooit waar ik heen moet en het liefst ben ik er zo snel mogelijk weg.
〈 Hostel-am-station 〉
Als het even kan zorg ik ervoor dat mijn hostel naast het station ligt. De reden hiervoor is heel simpel: ik ben interrailer, dus mijn rugzak is zwaar en ik heb geen geld. Dus wil ik liever niet met de bus, want dat is onhandig met je bagage en kost geld. Dan moet je gaan lopen, maar je wilt geen halve steden door slenteren met ruim twintig kilo op je rug.
Gelukkig hebben de meeste steden ook daadwerkelijk hostels om de hoek van het station. Hamburg heeft, bijvoorbeeld, A&O Hamburg Hauptbahnhof – vijf minuutjes lopen – en A&O is een prima keten voor hostels, met als enige nadeel dat de keukens erg klein zijn.
〈 Elbphilharmonie 〉
Uiteindelijk was ik maar één avondje in Hamburg. Met twee meisjes uit het hostel ben ik naar de Elbphilharmonie gegaan, een operagebouw met als attractie het uitzicht op de tweede verdieping, wat je gratis kan bekijken. Er is vooral zicht op de haven en bij zonsondergang is dit het mooist (vanzelfsprekend). Daarna hebben we de wijk verkent en bij een budgetrestaurant gegeten (waar ik bovendien de helft van mijn eten mee kon nemen om een dag later op te eten). Je ontmoet mensen, je gaat met ze uit – zo simpel kan het zijn in het hostelleven.
Een dag later verliet ik Hamburg weer, richting Odense, waar ik nog niet eerder geweest was. Ondanks het feit dat ik me van Hamburg Hauptbahnhof naar Hamburg Altona moest haasten omdat de trein verkeerd aangegeven stond (áltijd de Deutsche Bahn app checken en niet alleen de Interrail-app), en halverwege de airco uitviel in mijn coupé, kwam ik er goed aan.
Ik Wil Reizen.nl, dat is dé blogsite bij uitstek, boordevol tips en info voor al jouw kleine en grote reizen! Deel ook je eigen reisverhalen en wordt onze nieuwe gastblogger!
Roos van der Velden (2003) is student film- en literatuurwetenschappen, part time serveerster en (nu nog) hobbyschrijver. Onder andere heeft zij al korte verhalen en commerciële teksten in zowel Engels en Nederlands gepubliceerd. Op Ik Wil Reizen schrijft zij over de metaforische en de echte hoogte- en dieptepunten van op reis zijn, een van haar favoriete bezigheden. Oh, ja, en dan moet ze bovenop alles ook nog ademhalen.
