Grand Canyon | Gigantisch en indrukwekkend

Dit is – helaas – de laatste blog van mijn Amerikareis. Last but certainly not least, want de Grand Canyon en het binnenland van de VS (Zuidoost-Californië en Arizona) zijn tot mijn favorieten van de VS gaan horen.

American pies en klassieke sunset roads

Als je vanuit Los Angeles of San Diego het binnenland tegemoet rijdt, kom je door het ene na het andere National Park, elk met een eigen karakter. Bossen (o.a. Cleveland National Forest, Joshua Tree National Park, Prescott National Forest) en woestijn (o.a. Anza Borrego Desert) wisselen elkaar om de paar uur af. Dat is al een beleving op zich. Onderweg kom je langs kleine villages, die soms maar uit één straat bestaan. Zo reden wij bijvoorbeeld door het plaatsje Julian en zijn even gestopt om de lokale specialiteit te proeven: de klassieke American pies. Ik heb het even gecheckt en de bakkerij is er nog steeds te vinden!

Tijdens je rit het binnenland in gaat het ook lukken om de bekende ‘sunset road’-foto, oftewel de ‘verlaten wegen tot aan de horizon’-foto te maken. Of de zon nu opkomt of ondergaat, zo’n foto is typisch Amerika en dat moet je dan natuurlijk wel vastleggen voor het thuisfront. Zo’n kiekje kan je overigens ook in de Death Valley maken. Meer over de Death Valley lees je in mijn blog over Las Vegas en Death Valley.

De Gateway to the Grand Canyon

Hoe verder je oostwaarts rijdt, hoe meer de dorpjes beginnen te lijken op die in de bekende westerns. Onze volgende bestemming was Williams, dat ook zo’n typerend cowboystadje is. Vanaf Williams is het ongeveer een uur rijden naar Grand Canyon Village. Van daaruit kan je een korte of lange ‘trail’ langs de kloof lopen. Williams wordt daarom ook wel de ‘Gateway to the Grand Canyon’ genoemd.

Wanted, dead or alive

Williams is gezellig en toeristisch. Je kan er onder andere jezelf als cowboy (of -girl in ons geval) verkleden en van jezelf een Wanted-poster laten maken. Dat leek ons ook wel wat! Bij de shoot hebben we erg veel lol gehad om de broeken die aan de achterkant open bleken te zijn. Zo kan je ze makkelijk aantrekken, maar je staat er dus eigenlijk in je onderbroek. De eigenaar van de zaak vroeg ons wat er toch zo grappig was. Wij antwoordden in ons beste Engels: ‘There’s a hole in our pants!’ Een gevalletje #makethatthecatwise.

De eigenaar snapte de lol niet, maar uiteindelijk hebben we toch een manier gevonden om ons lachen te verbergen … zie de foto! Oppassen voor deze twee bandieten dus. Of ze inrekenen voor een mooi bedrag als je ze spot, bij voorkeur alive.
Leuk weetje: bij Williams (richting Flagstaff) kan je ook een stukje van de bekende Route 66 rijden.

Gigantisch en indrukwekkend

De volgende dag was het dan eindelijk zo ver: op naar de Grand Canyon! Natuurlijk ken je de bekende foto’s, maar ik kan je zeggen dat die in het niet vallen als je zelf aan de afgrond staat en de Canyon je gehele gezichtsveld van onder tot boven vult. Hij is zo groot en hoog (diep), dat er zelfs verschillende klimaten en leefgebieden zijn.

De kloof is uitgesneden door de Coloradorivier over een tijdsbestek van zo’n twee miljard jaar [1]. Het is dan ook niet gek dat de Grand Canyon opgenomen is op de UNESCO Werelderfgoedlijst.

Ik zag bij even googelen dat de Grand Canyon vaak omschreven wordt als ‘gigantisch en indrukwekkend’. En daar sluit ik me helemaal bij aan.
Goed om te weten: de bekende Skywalk over de Canyon is 370 (!) kilometer van Grand Canyon Village vandaan (over de weg). Had ik al gezegd dat alles in Amerika groot is?

Colorado river ‘rafting’

Na onze avonturen in Williams reden we verder naar een andere ‘gateway’ van de Grand Canyon: Page. Page ligt redelijk vlakbij de bekende Horseshoe Bend: de hoefijzervormige meander van de  Colorado. Er wordt daar – niet te missen – geadverteerd met zogenoemde ‘Colorado River Rafting Tours’. Dat leek ons heel gaaf en we hadden ons gelijk ingeschreven voor de volgende dag.

Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag daalden we 1.500 m af bij de Glen Canyon Dam en zochten een plekje uit op één van de bootjes. Al gauw kwamen we erachter dat er van echt raften geen sprake was. We hadden het kunnen weten, want de Colorado is namelijk te veel gekanaliseerd om er echt op te kunnen raften. Sterker nog, de enige golven die we tegenkwamen, waren van een enkele passerende vissersboot.

Toch hebben we beslist een indrukwekkende boottocht gehad. Ik had het niet willen missen. Met gids zijn we dóór de Horseshoe Bend gevaren. Daar beneden besef je pas echt hoe hoog (of diep) de Canyon eigenlijk is. Verder maakten we een stop bij de prehistorische muurtekeningen [2] en de liefhebber mocht ter afsluiting een duik nemen in de Colorado. Let wel: het water is +/- 10 graden, zelfs in de zomer (ja, het was koud).
Leuk weetje: je kan op verschillende plekken in de kloof ook kamperen.

Tot slot

Ik kan mijn Amerikablogs natuurlijk niet afsluiten zonder een foto van de McDonald’s erbij te plakken, alsjeblieft! Na drie weken fastfood, was ik toch wel blij met onze degelijke Nederlandse aardappelen-, groente- en vleesmaaltijden.

Lieve aanstaande Amerikareizigers, ik wens jullie veel plezier in dit prachtige, grote en afwisselende land!

[1] https://www.unesco.nl/nl/erfgoed/nationaal-park-grand-canyon

[2] https://museumofwesternco.com/rock-art/

 

Wil jij, net als Rosalie, je verhalen delen met andere reisliefhebbers? Stuur dan je gastblog naar Ik Wil Reizen zodat we ook jouw belevenissen en tips kunnen toevoegen op onze reissite!