Een stukje buitenland in Nederland, zo wordt Maastricht maar al te vaak omschreven door Nederlanders van ‘boven de rivieren’. Leuke wijken, charmante straatjes met of zonder kinderkopjes, grote pleinen en knusse binnenplaatsjes wisselen elkaar af. Bij Maastricht denken mensen vaak Vrijthof, terrasjes, shoppen en André Rieu. Maar er is zó veel meer te doen in de oudste stad van Nederland (een titel die Nijmegen ook claimt, maar dat terzijde). Vlak buiten het centrum is een prachtige, groene wereld te ontdekken: de groene oases van Maastricht.
Mijn favoriete groene oase is het Waldeckpark, vooral door de monumentale bomen en de hoogteverschillen. Het park is begin jaren 20 aangelegd op en rondom bastion Waldeck, onderdeel van de vestingwerken. De groene oase ligt tussen natuurgebied Jekerdal en het Stadspark, maar is helaas omringd door een aantal drukke straten. Daardoor laten veel mensen het park links liggen, wat eeuwig zonde is. Zo mis je bijvoorbeeld de natuurstenen sarcofaag van generaal Andries des Tombe en een aantal perfect geplaatste bankjes. Het Waldeckpark was – voor het die naam kreeg – het toneel van diverse belegeringen. Het bekendste figuur uit die gewelddadige historie is D’Artagnan, één van de musketiers. Hij sneuvelde hier tijdens het Beleg van Maastricht in 1637.
Boomkunst en Natuurgluren
Het Stadspark is bij mooi weer al gauw overbevolkt, althans in de buurt van de Onze Lieve Vrouwewal. Wandel je een klein stukje verder het centrum uit, dan wordt het rustiger. Om op de Tapijn weer meer mensen te treffen. Rondom dit voormalige militaire terrein toverde boombeeldkunstenaar Roel van Wijlick met zijn kettingzaag 7 oude boomstammen om in kunstwerken van dieren. Het terrein was ooit omgeven door hoge hekken en prikkeldraad. Nu is het eigendom van Universiteit Maastricht en door de vele bankjes en uitgestrekte grasvelden een uitnodigende plek. Er wordt volop gerestaureerd, afgebroken en gebouwd. De bomen die Roel onder handen nam, moesten alvast wijken voor toekomstige nieuwbouw. Zijn kunstwerken zijn onderdeel van het project Natuurgluren, dat mensen attent wil maken op de natuur in de stad. Via de QR-codes bij de houtsculpturen zijn dierenfilmpjes te bekijken.
Klimmen, klauteren, zwieren
In de toekomst moeten niet alleen bomen, maar ook twee bijzondere gebouwen tegen de vlakte: Brasserie Tapijn en Het Werkgebouw. De sfeervolle brasserie opende in 2015 haar deuren en liep vanaf dag één als een tierelier. In de brasserie herinneren allerlei elementen je aan het militaire verleden en zelfs de gerechten hebben bijpassende namen. Neem gerust je kinderen mee. Bij slecht weer is er genoeg speelruimte binnen en bij mooi weer kunnen ze op avontuur op het Tapijnterrein. Het Schommelstation en het Stadsmeubel nodigen uit tot klimmen, klauteren en zwieren.
Het Werkgebouw
Bedenkers en makers van deze bijzondere objecten? De ondernemers van Het Werkgebouw. Het karakteristieke pand met rolpoorten biedt onderdak aan gepassioneerde vakmensen. Hier ontstaan kleurrijke glas-in-lood ramen, fraaie houten meubels, bijzonder ijzerwerk, kleding van biologisch katoen en andere duurzame materialen, sieraden uit plastic afval, tassen uit banners en nog veel meer. Het Werkgebouw is een collectief van zelfstandige ondernemers, die allemaal ook een bijdrage leveren aan het geheel. Onder andere door om de beurt op zaterdag en zondag de Toonzaal te bemannen. Als je echt een uniek souvenir of bijzonder cadeau mee wil nemen, koop je het hier. Het verhaal van de maker krijg je er dan bij.
Bezienswaardigheden stadspark
Het Stadspark heeft nog veel meer te bieden, denk aan de Tapijntuin en de Berenkuil. En dan heb de vele andere groene oases en plekken in Maastricht zoals het Frontenpark, Kleine Weerd en de Sint-Pietersberg nog niet genoemd…
Nog meer moois ontdekken in Nederland? Dat kan in een aantal inspirerende blogs of schrijf je eigen gastblog over jouw favoriete plekjes!
Schrijven en reizen zijn mijn favoriete bezigheden. Met schrijven verdien ik geld, met reizen geef ik het weer uit. Mijn grootste avontuur beleefde ik in Benin, waar ik drie maanden bij een gezin op het platteland woonde. Ik was niet eerderbuiten Europa geweest en had nog nooit gevlogen. Daar ging ik, als achttienjarige, naar een onbekende bestemming. Er volgden vele reizen, zoals een road trip door Cuba, een afstudeerstage in Dakar (Senegal) en een winters verblijf in Fez (Marokko). Dichterbij huis ga ik ook graag op pad. Ik kan uren slenteren door Middelburg, Den Bosch, Lille, Brussel of Luik.
