Waarom Azerbeidzjan? Heel eerlijk? De naam inspireert, tel daar een paar uurtjes research bij op, en je boekt een ticket. Het is een land met veel diversiteit waar je heen en weer wordt geslingerd tussen ‘duizend-en-één-nacht’ sentiment, het Sovjetverleden en het technologische heden.
De toeristen komen voornamelijk uit omliggende landen. West-Europeanen zien de Azeri’s, buiten Bakoe en omgeving, niet veel dus dat levert positieve aandacht op. Laat je inspireren door een paar hoogtepunten van de reis die ik samen met mijn man maakte in september 2022.
Roadtrip
Velen kennen Bakoe van de Formule 1, en ik scheur dan ook over de vijfbaansweg langs de pitstraat, waar Max Verstappen nog veel harder reed. Je ziet hier snelle Ferrari’s, chique Rolls Royces en onverwoestbare Lada’s. Die laatste zie je overal, van trots opgepoetst pronkstuk tot een met ducttape gerepareerde roestbak. Ik verlaat Bakoe in een simpele Renault Duster.
De snelwegen zijn perfect maar zodra je eraf gaat, is de rit leuker door het leven om je heen.
De wegen worden heel langzaam minder comfortabel. Naast gaten in de weg zijn er hindernissen zoals koeien, schapen en zelfs kamelen (jawel met 2 bulten).
Langs de weg staan veel stalletjes of verkoopt men vanuit de auto. Denk aan maiskolven, rozenwater, appels en de kleurige lavash turshu, in het Engels bekend als fruit leather, dat het volgens mij treffend verwoordt.
Het land van vuur
Azerbeidzjan betekent het land van vuur, die verwijzing klopt. Het land is rijk aan olie en gas. Je ziet vele ja-knikkers en op sommige plaatsen komt het methaangas gewoon door het gesteente heen. Over Yanar Dag gaat het verhaal dat een herder in de vijftiger jaren een sigaret weggooide, sindsdien vlamt het daar. Een soort eeuwige bermbrand, heel fascinerend.
In het zuiden vlak bij Astara, de grensplaats met Iran, gaat de fascinatie nog een stap verder. Uit de waterbron in Archivan komt ook methaangas.
Water en vuur als twee vrienden naast elkaar. Dus als je water wilt zien branden, hier kan het.
⇒Tip: Aansteker meenemen! Als ik bij de bron aankom, worden er vooral jerrycans met water gevuld, ik zie geen vuur.
Na wat gebarentaal, kan ik een lucifer-gebaar beantwoorden met een fysieke aansteker. Om te voorkomen dat ik het land van vuur verlaat met verschroeid haar (of erger), ontsteken zij het fenomeen voor mij. Als een steekvlam uit een gasfornuis spuit het boven uit de pijp terwijl eronder het water blijft stromen.
Moddervulkanen en rotstekeningen
In het lege landschap van Gobustan wandel je langs twaalfduizend jaar oude rotstekeningen. Een eind verderop vind je de Gobustan moddervulkanen waar je tussen het geplop en gepruttel wandelt. Laat je niet intimideren door taxichauffeurs die zeggen dat je alleen met een taxi de vulkaan op mag. Als de agenten, die de slagboom beheren, je totaal negeren dan kun je naar de andere kant van de vulkaan rijden. Het is een stuk offroad hobbelen, maar daar staat alleen een oude onbeheerde slagboom; geen taxi’s en geen agenten.
Kaukasus zuid en noord
Beide kanten hebben een skigebied. De liften gaan omhoog voor het uitzicht, maar voor skiën is het te vroeg. Beide kanten hebben aan de bosrijke voet theetuinen met romantische prieeltjes. Naast thee bereiden ze qutab op een soort omgekeerde wok. Deze dunne gevulde pannenkoekjes zijn geliefd en dat is niet voor niets, ze zijn heerlijk.
Na aan de zuidkant het mooie toeristische bergdorpje Lahic en de wintersportplaats Qəbələ te hebben ervaren, overbrug ik ruim vierhonderd kilometer naar het hemelsbreed vijftig kilometer verderop gelegen Xinaliq aan de noordkant. Tja, er is geen weg over de bergpas.
De snelweg van Bakoe naar Quba is adembenemend door alle uitlaatgassen. Vanaf Quba, waar trouwens een leuke lokale markt is, wordt het adembenemend door de schoonheid van de Kaukasus. Aan het einde van de weg arriveer je in het afgelegen bergdorp Xinaliq.
Heerlijk Azerbeidzjan
De Azerbeidzjaanse keuken kent veel stoofschotels. Als je echter rook de lucht in ziet kringelen dan kun je overheerlijke grillgerechten verwachten. In het islamitische Azerbeidzjan is alcohol zeker geen taboe. De populaire granaatappelwijn heeft niet mijn voorkeur, maar we stoppen wel even bij wijngaard c.q. wijnhuis Meysəri voor een fles rode wijn om thuis na te genieten van deze unieke reis.
Hopelijk heb je genoten van het verhaal over onze roadtrip door ‘het land van vuur’. Mocht je die kant op gaan, sla Bakoe niet over. Ook een dagje strand ertussendoor kan fijn zijn, ondanks dat het niet de mooiste stranden van de wereld zijn.
Een Rotterdamse die op Scheveningen woont. Het vakantiegevoel is hier nooit ver weg, maar ik ga er ook graag op uit. Na bijna zo’n honderd landen te hebben bezocht, is er nog steeds geen onbetwistbare favoriet. Een goed excuus om te blijven ontdekken. De overweldigende natuur of overvolle steden, reizen is altijd heerlijk. Je hoeft niet ver, mensen ontmoeten in een interessante omgeving, dat is waar het voor mij om draait.
